Γ΄ ΕΛΜΕ ΑΘΗΝΑΣ
ΤΑΫΓΕΤΟΥ 60, ΠΑΤΗΣΙΑ, ΑΘΗΝΑ
ΤΗΛ – ΦΑΞ: 210 2012013
https://g-elme-a-athinas.blogspot.com/
ΑΡ. ΠΡΩΤ.: 03
09/01/2024
Κλείνουν ΕΝΤΕΚΑ
χρόνια από τη μέρα που μέλη της Χρυσής Αυγής δολοφόνησαν με εφτά μαχαιριές τον
άτυχο εργάτη από το Πακιστάν
Η μνήμη –
έγραφε ο Σεφέρης – όπου κι αν την αγγίξεις, πονάει. Η μνήμη, όμως, είναι κι
ένας τόπος ιερός που δεν πρέπει να αφήσουμε να σκεπαστεί από τα χορτάρια της
λήθης, ένας τόπος για να επιστρέφουμε, αποδίδοντας τιμή στους νεκρούς και
αναλαμβάνοντας ξανά το αντιφασιστικό χρέος της εποχής μας.
Πάνε χρόνια,
λοιπόν, από εκείνο το κατάμαυρο ξημέρωμα της 17ης του Γενάρη το 2013. Ήταν
03:20π.μ. Ο 27χρονος εργάτης Σαχζάτ Λουκμάν κινούνταν με το ποδήλατο του στην οδό
Τριών Ιεραρχών, στα Πετράλωνα. Ένα σκούτερ σταμάτησε μπροστά του,
ανακόπτοντας την πορεία του ποδηλάτου. Ο Σαχζάτ κατέβηκε από το ποδήλατο. Ο
συνοδηγός της μηχανής Διονύσης Λιακόπουλος τον πλησίασε και τον μαχαίρωσε στην
καρδιά. Στη συνέχεια ο οδηγός, Χρήστος Στεργιόπουλος τον μαχαίρωσε με τη σειρά
του άλλες έξι φορές στη σπονδυλική στήλη, την πλάτη και τα χέρια. Ο Σαχζάτ
πρόλαβε να κάνει λίγα βήματα τρεκλίζοντας και βογκώντας. Εξέπνευσε λίγα μέτρα
παρακάτω πέφτοντας στη ρόδα ενός σταθμευμένου φορτηγού. Ήταν ένα στυγερό
ρατσιστικό έγκλημα, προορισμένο να μείνει ανεξιχνίαστο, παραγκωνισμένο από
την ειδησεογραφία και γρήγορα λησμονημένο, όπως τόσα και τόσα ρατσιστικά
εγκλήματα που δεν τιμωρήθηκαν, τόσες ζωές μεταναστών/στριων που χάθηκαν βάναυσα
στη δίνη του μίσους αλλά ποτέ δεν εντοπίστηκαν οι δράστες, ποτέ δεν απονεμήθηκε
δικαιοσύνη.
Αν η
δολοφονία του Λουκμάν, έσπασε αυτό το θλιβερό πεπρωμένο, οφείλεται στο
σθένος των αυτοπτών μαρτύρων, δύο εκπαιδευτικών που δεν έσπευσαν να κατεβάσουν
τα πατζούρια και να ορθώσουν ένα τείχος αδιαφορίας που, τόλμησαν να καταθέσουν,
να πουν τι είδαν, να περιγράψουν τα χαρακτηριστικά των δραστών και χάρη στη
δική τους συμβολή οι αρχές προχώρησαν στη σύλληψη.
Με την
επιμονή της Πακιστανικής Κοινότητας που δεν άφησε αυτή την υπόθεση να
πέσει στα αζήτητα, με την ενεργοποίηση των αντιρατσιστικών – αντιφασιστικών
οργανώσεων, με την άοκνη προσπάθεια των δικηγόρων της Πολιτικής Αγωγής, φτάσαμε
το 2014 σε μια εμβληματική απόφαση από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας.
Οι δράστες κρίθηκαν ομόφωνα ένοχοι χωρίς ελαφρυντικά για τα αδικήματα της
ανθρωποκτονίας από πρόθεση και από κοινού, της οπλοφορίας, της οπλοχρησίας, της
παράνομης οπλοκατοχής και της αποδοχής προϊόντος εγκλήματος. Τους επιβλήθηκε
ποινή ισόβιας κάθειρξης. Μια πολύ σημαντική παρακαταθήκη της συγκεκριμένης
απόφασης είναι ότι αποδέχεται και περιγράφει κρυστάλλινα το ρατσιστικό κίνητρο
της δολοφονίας: «… η πράξη τους τελέστηκε από μίσος προκαλούμενο λόγω της
διαφορετικότητας των εξωτερικών χαρακτηριστικών του θύματος, της θρησκείας του,
της εθνικής και εθνοτικής του καταγωγής». Το ρατσιστικό κίνητρο της δολοφονίας
αποτυπώθηκε και στην τελεσίδικη απόφαση στο Εφετείο.
«Πονάμε ακόμη. Αλλά είμαστε δυνατοί και έχουμε
κουράγιο γιατί βλέπουμε ότι δεν ξεχνάτε και τιμάτε την μνήμη του γιού μας, ενός
φτωχού μετανάστη εργάτη που δολοφονήθηκε άδικα την ώρα που πήγαινε στη δουλειά
του με το ποδήλατο που πολύ αγαπούσε και στο Πακιστάν» είπαν στο μήνυμα τους
για την επέτειο των 10 χρόνων οι γονείς του.
Το να θυμόμαστε τον Λουκμάν σημαίνει να μην καταπίνουμε τις εθνοτικές και φυλετικές ιεραρχήσεις που καθιστούν κάποιες ζωές λιγότερο αξιοβίωτες από άλλες, να μη κατεβάζουμε τα ρολά όταν κάποιος υποφέρει, να γινόμαστε ενεργά υποκείμενα της ιστορίας και όχι παθητικοί δέκτες της, να αναγνωρίζουμε τη μοχθηρία της ακροδεξιάς πίσω από πρόχειρα φτιασιδώματα και μεταλλάξεις. Γιατί δεν ξεμπερδέψαμε. Γιατί ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που στρέφονται κατά των πιο αδύναμων. Γιατί ακόμα υπάρχουν δικαστές που γυρεύουν την ενοχή στα θύματα. Γιατί οι καταδικασμένοι μαχαιροβγάλτες της Χρυσής Αυγής επιδιώκουν να πάρουν τη ρεβάνς στο Εφετείο. Το να θυμόμαστε τον Λουκμάν σημαίνει ένα καθήκον ανθρώπινο, τωρινό και διαρκές.
Η Γ΄ ΕΛΜΕ συμμετέχει στην αντιφασιστική συγκέντρωση και πορεία μνήμης, Τετάρτη 17 Γενάρη, 18:30, Πλατεία Μερκούρη.
